ΕΙΜΑΙ Η ΜΑΜΑ ΣΑΣ ΑΚΑ {ΜΠΑΝΤΑ}

ΜΠΑΝΤΑ …..ΑΥΤΟ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ

Ηρθα και παλι εδω σε αυτη την σκοτεινη μερια του ιστοτοπου  να γραψω κατι ετσι για να ευχαρηστησω το ΕΓΩ μου  πανω απο ολα οταν θα ακουω απο τους ανθρωπους μου οτι ΑΡΕΣΟΥΝ αυτα που γραφω…..
ΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΩ……
Ενας ακομα λογος που γραφω ειναι ο αδερφος/η μου ΕΞ που  αιμα, σπερμα και ιδρωτας (τα φτερα μιας κοτας) πεσαν για να φυτρωσει στην αχανη αγονη γη της γης το Ναι ΣΕ Ολα….
Περα απο συνεχει ακυρα «τρελεε μαννςςςς !!!11!1!  τι εγραψεεεε …εισαι μεγαλος εισαι θεος..’  εχουμε και αυτους που …..γραφουν με το λεγειν τους…. Καποτε ενας γνωστος αγνωστος ειχε πει εν οψει των πολλων χιτς που ειχε το μπλογκξ μας Οτι : ‘Πλεον εχει αποκτησει την δικη του υποσταση…..Οτι και να κανουμε  αυτο καποια στιγμη κατι θα γινει …θα παρει μορφη’ …..
Δεν ξερω ποια ειναι η αποψη σας και βασικα χεστηκα κιολας γιατι οι περισσοτεροι απο σας που διαβαζεται αυτη την στιγμη δεν καταλαβενεται  γιατι ειστε εδω.,,ουτε τι ακριβως θελει να πει  ο ποιητης λεγοντας ΝΑΙΣΕΟΛΑ
………………………………………………………………
Καποτε ενας ακομα φιλος μου ειχε πει «ΤΙ ΣΥΜΑΙΝΕΙ ΝΑΙΣΕΟΛΑ;» αυτη ειναι η ερωτηση κλειδι,,,, το εχουμε αναλυσει εκατονταδες φορες αλλα ποτε σε βαθος και παντα τραγελαφικα ωστε να γινει προσιττο στους αναγνωστες μας ….αλλα και σε εμας} Οχι δηλωνω πρωτος …. δεν μενω ανεπιρεαστος απο τον ιερο φοβο που εκπεμπει το ΝαιΣεΟλα και οτι αντιπροσωπευει….

Η απαντηση μου στον φιλο που ισως διαβαζει αυτη την στιγμη ηταν αυτη που θα εδινα σε ολους που μου εκαναν αυτη την ερωτηση και με χαρα γιατι μου αρεσε αυτη η απαντηση…Το ναι σε ολα  μπορεις να πεις  «ναι σε ολα» …..ακομα και στο οχι….μπορεις να πεις ναι στο οχι!

Ποτε ομως δεν προχωρουσα παρακατω απο αυτον τον δρομο……γιατι οπως ειπα φοβομουν και ακομα φοβαμαι ….(κατι που πρεπει να σταματησει) αυτος ο φιλους μου  ξεροντας και μη….μαλλον ξεροντας αλλα κι οχι
τον προχωρησε…..και μου ειπε ‘ «Ναι στο Οχι… αυτο καταριπτει καθε αξιοπιστια ,, καθε τι που εχει θεωρηθει δεδομενο και γερα θεμελιωμενο κινδυνευει απο αυτην την Ιδεα ,,, συμφωνα με αυτη δεν υπαρχει αξιοπιστια
δεν υπαρχει τιποτα αλλα ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ»

Δεν ειχα καταλαβει τι ακριβως ειχε πει τοτε…. το ειπε πολυ γρηγορα κι εγω δεν σκεφτομουν καθαρα εκεινη την στιγμη,,,αλλλα το αποθηκευσα για αργοτερα…ουτε και τωρα καταλαβαινω (μαλλον αρνουμαι να καταλαβω) τι ακριβως σημαινει αυτο….ο συνηρμος μου ειναι καπως ελειπεις(πεος) …δεν μαρεσει ετσι….. πρεπει να εξηγηθω …για να καταλαβω κι εγω τι εννοουσε ….πρεπει να παρω κι εγω αυτον το σκοτεινο δρομο προς τα κατω….για να ανεβω πανω…ισως…

Νιωθω το σκοτος να με περυκυκλωνει αλλα προσπαθω να το αγνοησω πρεπει να βρω την απαντηση για να απαντησω επιτελους….. θελω ενα τελος σε αυτην την αιωνια ερωτηση που τρωει τα σοθικα των παιδιων του ναι σε ολα …ξερω οτι ολοι το νιωθουμε αυτο το αγγιγμα του σκοτους οταν σκεφτομαστε ΝαιΣεΟλα …. εννοια αλλα μονο επιφανιακα εξαιτιας αυτου του παγωμενου αγγιγματος.
Πρεπει να ξερουμε τι Σημαινει ναι σε ολα αν θελουμε  να ειμαστε εδω μεσα και να γραφουμε για το ΝΑΙΣΕΟΛΑ…φοβομαστε αλλα ΠΡΕΠΕΙ….γιατι πρεπει; ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ; αυτο…..

Αξιοπιστια….τι ειναι;
Αν κατι απο τις πραξεις του ή τις συγκυριες ειναι αξιο να πιστεψεις σε αυτο, να μπορεις να στηριχτεις σε αυτο χωρις φοβο, να εμπιστευτεις
Γιατι να χανετε η αξιοπιστια οταν λες Ναι Στο Οχι; Ολα κυριαρχουνται απο μονολεκτικες Ερωτησεις Ναι ή Οχι; Δεν υπαρχουν γριζες περιοχες οπως τις λενε; gray moral areaς;
Το αναλυω και το ξανα αναλυω στο κεφαλι μου αυτο που καταλαβαινω χωρις αμφιβολια ειναι οτι μια αρχη του ναι σε ολα ισως η βασικοτερη ειναι το να μπορεις να ξεχωριζεις το κακο απο το καλο αλλα να εισαι σιγουρος οτι και στα δυο υπαρχουν και τα δυο απο αυτα και να διαλεγεις αυτο που κανει το περισσοτερο απο αυτο που θελεις να κανεις . Ναι ειναι μια δυναμη που χρεισιμοποιηται και για καλο και για κακο…
Μερικες φορες πρεπει να περνονται δυσκολες αποφασεις ……δυσκολες αποφασεις …..το απαρετητο κακο  ωστε να προχωρισει το μεγαλο αστειο….
Φοβαμαι αυτα που λεω αυτην την στιγμη αλλα και οχι….ισως μαρεσουν…

Αξιοπιστια; Αυτο που φοβαμαι να παραδεκτω ειναι οτι δεν υπαρχει αξιοπιστια και αυτη ειναι η μονο αξιοπιστη πληροφορια! ναι! ουυυ mind fuck! you suck! aaaaaaaaaaaa we are cause of a world that’s gone wrong!

Το Μεγάλο Trolling / Εξανδραποδιστής εκτός εαυτού

Σας έχω μεγάλα πράγματα ρε τσογλάνια. Μόνο για την πάρτη σας ρε. Μόνο για σας. Θα γελάσει και το παρδαλό

κατσίκι. Γέλασε εχθές το παρδαλό πρόβατο μία φορά, τώρα είναι η ώρα να μοιραστεί μαζί σας αυτό το μεγαλείο.

Εχθές ήμουν λίγο ανεβασμένος. Πάντα όταν δεν την παλεύω με τη ζωή μου, εκπέμπω τον πιο ειρωνικό εαυτό μου. Βάζω τη μάσκα της ειρωνίας και σκίζω όποιον βρω μπροστά. Ε λοιπόν, το Κοριτσάκι με τα σπίρτα, ο γνωστός λάτρης μπαντού, μου έδωσε το μήλο της αμαρτίας. Μου έδειξε το συγκεκριμένο τσατ το οποίο για αρκετές ώρες πυρπόλησα με την εκτυφλωτική προβιά μου και τα εκκωφαντικά βελάσματά μου. Με λίγα λίγια τους ξέσκισα όλους εκεί μέσα. Όποιος τυχαιρός με πέτυχε, ας πρόσεχε. Ζητώ συγνώμη για τη συμπεριφορά μου. Ναι το παραδέχομαι. Ήμουν πολύ καλός. Έπρεπε να τους είχα ξεσκίσει και άλλο τους ψολοκοπάνηδες εκεί μέσα.
Έχει γίνει ξανά αναφορά σε αυτό το τσατ από το Κοριτσάκι με τον τριχωτό πλαδαρό αντρικό του κώλο (τί σόι κοριτσάκι είναι τούτο ρε; ). Εγώ θα γίνω πιο συγκεκριμένος. Ανεβάζω διάφορες συνομιλίες που είχα εκεί ως «Ναταλία» και ως «Αμαζόνα».
Μπήκα ως guest και επέλεξα να είμαι φύλλο θηλυκό. Εκεί όλοι στην πέφτουν, ανεβάζουν φωτογραφίες με το τσουτσουνάκι τους χωρίς να σε ρωτήσουν και είναι έτοιμοι να κάνουν ό,τι τους ζητήσεις μόνο και μόνο για να μην τους βρει το βράδυ με το πουλί στο χέρι και να τους κάτσεις. Αν είσαι άντρας εκεί, κανείς δε σου μιλάει. Εγώ δεν ήθελα να μιλήσω μόνος μου σε κάποιον. Έπρεπε να πέσουν μόνοι τους στην παγίδα. Μόνοι τους να φαν τα μούτρα τους. Και κάπως έτσι έγινε λοιπόν. Σημαντικό επίσης να αναφέρω πως στις συνομιλίες μου με τα διαδικτυακά λιγούρια, έγινε χρήση συγκεκριμένων φράσεων από συγκεκριμένα περιστατικά τα οποία ξέρω πως τα παιδιά του Ναι σε Όλα, θα εκτιμήσουν πολύ. ΣΤΑΣ, η μεγάλη έννοια του τίποτα, του κενού, του μηδενικού, κάποιος Panagiotis re sy…..!!11! δείγμα κλασσικού Έλληνα πέφτουλα πνευματικά ευνουχισμένου και ατάκες της λατρεμένης μας Μαριάννας Ντούβλη. Σε αγαπάμε Βασίλισσα της πουτανιάς! ❤ Εισέβαλα δυναμικά μέσα στην παρακμή και τα έκανα όλα λίμπα! Για εσάς παίδες του ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ!

Ακολουθούν οι συνομιλίες αυτούσιες. Λατρεμμένο print screen.

Ως Ναταλία με διάφορα «μωρά» στην πίστα. Δείτε τί γράφουν οι άνθρωποι.
Το υλικό παρακάτω, αποτελεί προϊόν επιστημονικής έρευνας της κοινωνικής συμπεριφοράς, για συμφέροντα και σκοπούς της επιστημονικής κοινότητας.  kaylono

 

 

 

Και ο αγαπημένος Μήτσος μας. Υπάρχουν παντού (badoo) δικά μας παιδιά. Ζουν ανάμεσά μας.

 

 

 

Με μεγάλη αγάπη σεβασμό και θαυμασμό η Αμαζόνα, εεε η Ναταλία, εεεε ο Εξανδραποδιστής θέλω να πω.

 

 

 

Α! Και κάτι ακόμ

(Δεν μπορώ να θυμηθώ πως γράφεται το υποτίθεται. Γράφεται με γιώτα; Με ένα, με δύο πι; Τί είναι; Άλογα, για να γράφεται με δύο πι; Δεν ξέρω. Το μυαλό μου έχει παραστρατήσει. Δεν μπορώ να το κοντρολάρω. Με ελέγχει αυτό. Φεύγει πολύ εύκολα. Έχω πρόβλημα. Θέλω διακοπές.)
Υποτίθεται πως πρέπει να είμαι αστείος εγώ τώρα; Πρέπει να βρίζω, να πλάθω ευφάνταστες εντυπωσιακές εκφράσεις και να παίζω με το λόγο για να κάνω τους αναγνώστες που κατά τύχη μπαίνουν στο site πατώντας «poutses alogwn» στο google (Αληθινές καθημερινές ιστορίες, δε λέω μπούρδες, κάθε μέρα βλέπω τί έχουν πατήσει για να φτάσουν μέχρι εδώ. Υπάρχει πρόβλημα.) δε θυμάμαι και τί έγραφα πριν την παρένθεση, δε θέλω να δω πιο πίσω τί έγραφα, δε γουστάρω πως το λένε, δεν είμαι καλά, το κεφάλι μου είναι πάρα πολύ βαρύ από σκέψεις, θέλω να πάρω τα βουνά, αλλά ξέρω πως πάλι δε θα ησυχάσω, γιατί είναι παιχνίδι μυαλού. Μόνο με λοβοτομή ησυχάζω. Ή να βγάλω κάποια άκρη σε όλα αυτά που ψάχνω και με βασανίζουν. Επίσης κάτι θέλω. Δε θέλω πάντως να γράφω νυχτιάτικα ένα άσκοπο άρθρο. Δεν είναι αυτό τέχνη. Δεν είναι μέσα στους όρους της νοητής συμφωνίας που κάναμε εγώ και ο Μπυ αρχικά, δεν πρωάγω το Ναι Σε Όλα.
Με ενοχλεί και John Coltrane. Για όλα φταίει η Jazz. Πρέπει να ακούσω κάτι άλλο. Βασικά τόση ώρα άλλα άκουγα. Τώρα έβαλα λίγη jazz και με τη μία με σκότωσε. Με καθάρισε. Επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογία μου. Μου κάνει κακό. Με ρίχνει. Αλλά μου αρέσει. Μου αρέσει πολύ. Μου αρέσει και που με ρίχνει. Ρίξε μου την ψυχολογία ρε jazz! Να πάει στο καλό! Βάρα με ναύτη!
Κάποιος πάτησε στον κύριο Γούγλη «γκαμωτο πουστη λεφτα» και έβγαλε το site μας. Εύγε παιδί μου, που αναζητείς τα βαθύτερα νοήματα του Alitiz και εντριφείς σε αυτά. Εύγε παιδί μου! Θέλω να κατουρήσω. Σοβαρά. Κρατιέμαι ώρα, αλλά βαριέμαι να σηκωθώ από την καρέκλα. Πλέον δεν πάει άλλο. Πάω. Επιστρέφω αμέσως. Εντάξει. Τέλος και αυτό. Έριξα πράμα. Να περιγράψω τη δομή του κάτουρού μου; Ίσως είχε ενδιαφέρον. Εμένα δε με πολυενδιαφέρει, ούτε θα με ενδιέφερε, αλλά αν υπάρχει λόγος, δε με πειράζει, να κάνω μιά μικρή αναλυσούλα. Ίσως ενοχλήσει τους αναγνώστες κιόλας. Περισσότερο τους θηλυκούς. Νομίζω πως όσες γυναίκες έχουν διαβάσει Ναι Σε Όλα και επέζησαν, αξίζουν πολλά εύσημα. Σε όσες άρεσε κιόλας, ελάτε πείτε μου να σας παντρευτώ. Δε χρειάζονται άλλα. Περνάτε το τεστ. Αρκεί να άρεσε αλήθεια και όχι επειδή είμαι υπερπανέμορφο πρόβατο, μελαχρινό, μουσάτο, με λαμπερό πονηρό αστραφτερό μάτι τσακίρικο. Μαλακίες γράφω. Δε μου αρέσει αυτό το άρθρο. Δε μου αρέσω εγώ. Με κουράζω. Θέλω να καπνίσω. Και γιατί να μην το κάνω; Χαλαρά.
Φφφφφφ… Λοιπόν! Τί λέγαμε; Ναι. Τίποτα. Αυτό το άρθρο δεν έχει κάτι να πει. Εγώ δεν έχω κάτι να πω. Είμαι ένα τίποτα. Ένα κενό. Ένα μηδενικό. Ένα ΣΤΑΣ. Δεν έχω έμπνευση. Έχει χαθεί. Έφυγε. Εδώ και δύο μήνες είμαι ένα μη δημιουργικό κόκκαλο. Κοκκάλωσα ρε. Για ένα μικρό διάστημα ήμουν υπερδημιουργικός και μετά τέλος. Βασικά ξέρω γιατί έγιναν έτσι όλα αυτά, αλλά δε λέω. Δε μου αρέσει να δείχνω τί ακριβώς νιώθω. Δείχνω τί πιστεύω, τί μου αρέσει, τί με εκφράζει, εκφράζομαι, αλλά ακόμη δε θέλω να φανερώνω εύκολα αυτά που νιώθω βαθυά. Τις δικές μου σκέψεις. Αυτά που αφορούν εμένα και μόνο εμένα. Είναι το τελευταίο οχυρό που έχω ενεργό και σε φρουρά. Όλα τα άλλα τα έχω ισοπεδώσει. Τα ισοπέδωσα στο όνομα του ανοιχτού ανθρώπου. Αυτού που δίνει τα πάντα και περιμένει να δει ποιοί είναι ικανοί να πάρουν και ποιοί επίσης σημαντικό, να δώσουν και αυτοί. Έχω πάρει απόφαση να πέσω με τα μούτρα στην πάλη της ζωής. Στην πάλη για πνεύμα και αλλαγή. Και ξέρω πως η θυσία μου είναι πολύ μικρή σε σχέση με τις θυσίες που θα πρέπει να γίνουν. Πρέπει να θυσιαστούν και άλλοι. Και άλλοι για το καλό. Και όταν εννοώ θυσία, εννοώ να είναι σε θέση να μπουν μπροστά και να υπερασπιστούν το δίκαιο. Μερικές φορές για να πεις την αλήθεια εκεί που όλοι σωπαίνουν, θέλει μεγαλύτερο θάρρος από οποιαδήποτε άλλη μάχη σώμα με σώμα.
Αρκετά έγραψα και γι΄αυτά. Βαριέμαι. Δε θέλω να γράψω γενικά άλλο. Με πονάει το στομάχι μου. Έχω και έναν σφάχτη τώρα. Εντάξει πέρασε. Τα γράφω όλα. Δεν ξέρω. Γράφω δημόσια για πράγματα δικά μου. Αν το σκεφτείς λίγο, είναι πολύ γελοίο και εξευτελιστικό. Αλλά βασικά, δεν έχω ταυτότητα. Είμαι ο Εξανδραποδιστής. Τί σημαίνει αυτό;
Ε αυτοί που ξέρουν ποιός είναι η ψυχή του Εξανδραποδιστή, με γειά τους με χαρά τους, μπράβο τους! Καλά θα κάνουν να τον καταλάβουν λίγο και εκείνον τον φουκαρά πίσω από την προβιά. Ζορίζεται να τα προλάβει όλα και να τους ευχαριστήσει όσο μπορεί και όσους προλαβαίνει. Και πολλές φορές μέσα σε όλην τη βαβούρα, χάνει και δεν κάνει πράγματα που θα έπρεπε να κάνει και πικραίνει πρόσωπα που δε θα έπρεπε να πικράνει. Δεν μπορεί να τα ελέγξει όλα. Πρέπει μερικά πρόσωπα, εκείνα τα πρόσωπα, να τον καταλάβουν λίγο περισσότερο από τα άλλα. Τα εμπιστεύεται εκείνα, γι΄αυτό και είναι πιό λίγο αυστηρός με τον εαυτό του απέναντί τους.
Χμ, αυτά.

Θα πω και κάτι άλλο. Είναι πολύ μεγάλο αυτό που θα πω. Το συζητούσα με έναν τύπο που γνώρισα στα ΚΤΕΛ. Έναν τρομερό άνθρωπο. Άγνωστο και τυχαίο. Μιά γνωριμία των 20 λεπτών που είναι ικανή να αλλάξει τη ζωή σου. 20 λεπτά και επηρεάζονται δύο ζωές. Δύο άνθρωποι. Και μέσα από αυτούς, άλλοι τόσοι. Και άλλοι τόσοι. Και άλλοι τόσοι… Συζητούσαμε λοιπόν, για τους ανθρώπους και τις μεταξύ τους διαπροσωπικές σχέσεις. Ένα έχω να πω. ΜΟΝΑΞΙΑ. Οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να είναι μόνοι τους. Να λειτουργούν αυτοί και ο εαυτός τους. Δεν μπορούν να διαχειριστούν την παρέα στη ζωή τους. Και όχι παρέα εφήμερη, αλλά παρέα ουσιαστική. Δεν μπορούν να συντροφεύσουν. Έχουν ξεχάσει να μοιράζονται μαζί με κάποιον άνθρωπο κάτι δικό τους. Έχουν μάθει στη μοναξιά. Η ζωή έτσι τους έμαθε. Δε φταίνε αυτοί. Η ζωή φταίει. Η κατάσταση που επικρατεί. Όλοι έχουμε μάθει στη μοναξιά. Πρέπει όμως να ανοιχτούμε. Να βρούμε τον άνθρωπό μας. Να τον εμπιστευτούμε. Να ηρεμήσουμε και να αράξουμε δίπλα του. Να μην ψάχνουμε συνεχώς καινούργια και ίσως καλύτερα. Μερικές φορές είναι καλό να προσαρμόζεσαι. Πρέπει να ηρεμείς.
Οι άνθρωποι έχουν μάθει όμως στη μοναξιά. Κάνουν σχέσεις. Σχέσεις πρόσκαιρες, πολλές, ανούσιες. Γεμίζουν τη ζωή τους με ανθρώπους. Πολλούς ανθρώπους. Εμπειρίες μένουν, βιώματα. Αφού δεν τους θέλουν. Δεν τους χρειάζονται. Δεν πρόκειται να τους κρατήσουν. Δεν πάνε πουθενά. Δεν είπα βέβαια, όλα να είναι για πάντα, αλλά από την πρώτη στιγμή γνωρίζουν πως θα χαλάσουν όλα. Να μη νοιάζονται για τίποτα; Μόνο, δήθεν καλοπέραση; Δήθεν! Δεν περνάνε καλά. Το γνωρίζω. Και σε τέτοιου είδους σχέση, πάλι μόνος είσαι. Πάλι στη μοναξιά. Μοναξιά μαζί με παρέα. Και αυτό είναι πολύ κακό. Το χειρότερο από όλα. Πρέπει να βρεις, να ακουμπήσεις και να αράξεις. Να μην καίγεσαι. Να μην σκέφτεσαι. Να μην αγχώνεσαι. Να υπάρχει σιγουριά και από εκεί και πέρα να νοιαστείς για άλλα πράγματα. Ο κόσμος ανήκει σε αυτούς που θα τον διεκδικήσουν. Μπορείτε να καταλάβετε τον κόσμο. Δεν ξέρω σε ποιό πρόσωπο να γράψω. Το έχω αλλάξει αρκετές φορές μου φαίνεται. Δεν πειράζει. Νιώθω σα να είμαι τυφλός και να μη βλέπω τί γράφω. Ενώ βλέπω. Το πνεύμα μου γέρασε. Πολύ γρήγορα. Είμαι πολύ νέος. Πάρα πολύ. Τρομερά πολύ. Ξέρουν μερικοί πόσο χρονών προβιά κιυβαλάω. Και αυτά που γράφω δε συμβαδίζουν με την ηλικία μου. Δε με νοιάζει. Ο Εξανδραποδιστής, όπως έχουν πει, δεν έχει ηλικία.
Τί άλλο μπορώ να γράψω… Για να δω. Κάτι θα υπάρχει. Να βάλω κάποια εικόνα; Κάποιο βίντεο; Δεν ξέρω. Αλλά ξέρω κάτι άλλο. Δε θα διαβαστεί αυτό το άρθρο. Είναι μεγάλο, πυκνό και με βαριούνται. Αν έγραφα κάποια συγκεκριμένη μικροσκελή βλακειούλα, θα τη διάβαζαν. Αυτό δε θα το ασχοληθούν. Μόνο ο Αλέν Καβλόν είμαι σίγουρος πως θα το διαβάσει. Και γι΄αυτό τον εκτιμώ. Γιατί ξέρω πως ο χαρακτήρας του είναι σταθερός. Ό,τι και να είναι.
Ο Αλέν Καβλόν είναι σκορπιός. Το είπα. Είναι κακός, έχει προβλήματα με τον εαυτο του και τα βγάζει προς τα έξω πάνω στους άλλους, αλλά αν πει κάτι, το εννοεί. Γαμήσου παπατζή. Ό,τι πει, είναι νόμος. Τέλος.
Τέλος και στο άρθρο. Φτάνει.
Α και κάτι ακόμ

 

 

Είμαι 40% άνθρωπος.

Για κάποιον λόγο, έχω κέφια. Πολλά κέφια. Με έχει πιάσει ειρωνική διάθεση και πρέπει κάπου να τη διοχετεύσω. Ήμουν πριν λίγο στο facebook και παρατηρούσα τί ανεβάζει και τί γράφει ο κόσμος. Κατέστρεψα δύο καταστάσεις. Αν καθόμουν ακόμη λίγο, δε θα μπορούσα να με ελέγξω και θα γκρέμιζα όλες τις «μπουμπού του φουμπού». Αρσενικές και θηλυκές. Δεν κάνουμε διακρίσεις. Αλλά να ξέρετε. Δε φταίω εγώ που σχολιάζω καυστικά και ειρωνικά με τα υπερκαταπληκτικά αστειάκια μου για να σας σκάσω τις φούσκες στις οποίες ζείτε, έτσι ώστε να με μισείτε μετά αφού δεν πάτησα like και δε δέχθηκα τη μούφα σας. Αλλά ΝΑ μου! Μπορείς να με κλείσεις στη φυλακή; Κάντο! Αλλά να ξέρεις… ΕΙΜΑΙ 40% ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ! ! ! Ουτε 39! Ούτε 41! ΣΑΡΑΝΤΑ! (ΜΠΑΝΤΑ) Δε θα τα βγάλεις έτσι εύκολα μαζί μου!
Μα τώρα δε φταίω εγώ. Εδώ δείτε πράμα που ανεβάζει ο άλλος. ΦΙΤΣ και αυτός. Γεμίσαμε. Βρώμισε ο τόπος. Σκονίλα και ΦΙΤΣίλα παντού. ΜΠΑΝΤΟΥ. Σαράντα τοις εκατό, λέει, αρχαίος Έλληνας πολεμιστής. Σου εύχομαι να τα κατοστήσεις! Σμουτς!

Κάτσε λίγο να το μελετήσουμε αυτό. Τί σημαίνει δηλαδή αυτό; Εγώ τώρα δηλαδή(ς), είμαι σαράντα τοις εκατό αρχαίος Έλληνας πολεμιστής. Λοιπόν, να δούμε τα δεδομένα μας. Πρώτον και βασικότερον. Είμαι πολεμιστής. Ωραία; Πολεμάω εγώ τώρα. Δεύτερον. Είμαι Έλληνας. Ωραία, αν αφαιρέσουμε τυχόν παραλαγές του ντιενιού και φυλετικές αιμομιξίες στο πέρασμα του χρόνου, ω ναι, είμαι. Και είμαι περήφανος γι΄αυτό.  Δε μας έφτανε όμως αυτό, είμαι και αρχαίος!!! Είμαι ΑΡΧΑΙΟΣ Έλληνας πολεμιστής! Ζήτω! Ο Λεωνίδας είναι φίλος μου! Πολέμησα στη μάχη του Μαραθώνα μαζί με τον Μαραντόνα! Ωιμέ! Αρχαίος Έλληνας Πολεμιστής! Ποιός τη χάρη μου.
Γκούχου γκούχου… Λοιπόν. Για να μην παρεξηγηθούμε όμως, δεν έχω πρόβλημα με το θαυμασμό του αρχαίου πολιτισμού και πνεύματος. Ίσα ίσα, είμαι λάτρης και ο ίδιος μου. Πρόβατον ελληνικόν. Αλλά τέτοιες μπούρδες τί τις θέλουν ρε;! Μου έβαλε εκεί ένα κρέας με πανοπλία και παλουκάρια και γράφει με μπλε γράμματα Νέα Δημοκρατία, είμαι 40% τοις εκατό αρχαίος Έλληνας πολεμιστής. Δηλαδή τα άλλα 60% τί είσαι; Αρχαίος Τούρκος πολεμιστής; Ή αρχαίος Έλληνας μάγειρας; Τί αστοχίες είναι αυτές! Ποιός αρχαίος τα φτιάχνει όλα αυτά;
Εγώ θέλω να με κάνει 50% αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο. Μπορεί;
Αρκετά βέβαια με αυτό το θέμα. Πολλά ενδιαφέροντα έχει μέσα το facebook. Και αυτό πολύ απλά γιατί εκεί γράφουν και βάζουν οι άνθρωποι πράγματα δικά τους. Αυτή είναι οι κοινωνία μας. Με τα ποσοστά αυθεντικότητας και αρχαιότητας επί τοις εκατό και τα memes με τις φάτσες έτοιμες να σκάσουν από βλακεία και απόγνωση. Με τα αντεγραμμένα φιλοσοφικά στιχάκια από φεησμπουκιακές κοινότητες με κάποιο αστείο εφτασύλλαβο στιχάκι για όνομα και των κλαμμένων ερωτικών φιλοσοφιών του κώλου, που ανεβάζουν μόνο γυναίκες, περιμένοντας κάποιον σφίχτερ να πατήσει like. Ντροπή ρε αδέρφια. Ντροπή. Μιάς και είδα εκεί τον αρχαίο Έλληνα πολεμιστή, με έπιασε και εμένα το πατριωτικό μου. Τί βλακείες είναι αυτές; Δεν μπορούμε να έχουμε λίγο ήθος; Λίγο. Σαν αυτό των αρχαίων. Λίγο. Λίγο σεβασμό. Σεβαστείτε ρε τον εαυτό σας πρώτα. Μην είστε τόσο κοροϊδάρες! Τί αηδία είναι αυτή; Κάνουν όλοι τα ίδια πράγματα. Βγάλτε από πάνω σας όλην τη μικροτσουτσουνιά και πετάξτε μακρυά επιτέλους τα κόμπλεξ. Όλα αυτά γίνονται επειδή τα κόμπλεξ κυριεύουν τον εαυτό σας. Σταθείτε στα πόδια σας και βάλτε το μυαλό και τη λογική να κρίνει τι γίνεται γύρω, να το δουλέψετε και μετά αφού έχετε βγάλει τα συμπεράσματά σας να πράξετε, να μιλήσετε, να γράψετε κάτι, να κάνετε οτιδήποτε. Αν το κάναν όλοι αυτό, θα ζούσαμε στον παράδεισο. Αλλά όλοι είναι τόσο χέστηδες, που δεν αξίζει καν να ασχοληθείς μαζί τους.
Άλλο και πάλι τούτο το σημερινό. Τί μικροτσουτσουνιά ήταν αυτή; Πετάχτηκα να περιμαζέψω ό,τι μπορώ από τα γκρεμισμένα που καν ο ίδιος μου δεν γκρέμισα, να κάνω κάτι και τί βλέπω; Μικροτσουτσουνιά. Οκ. Λάθος. Δεν είχες τσουτσούνι εσύ, δε σε κατηγορώ γι αυτό. Αλλά να μην έχεις λίγο τσαγανό; Κρυφτούλι; Μπουρδίτσες; Σκατουλάκια και κωλομοτάκια; Τί είναι αυτά; Αυτά δεν είναι τίποτα. Θες αυτό, λες αυτό. Θες το άλλο, λες το άλλο. Ό,τι θες το λες και όλα λύνονται. Με μπουρδίτσες και κωλομοτάκια δεν πάμε μπροστά. Και δυστυχώς ή ευτυχώς, δε μου δίνεις άλλην επιλογή από το να σταματήσω οριστικά και να μην ξανασχοληθώ με την αφεντιά σου ποτέ. Και έτσι όπως βλέπω και πολύ καλά θα κάνω. Ερώτηση. Έχεις πει ποτέ σου την αλήθεια;

Νέβερ μάηντ. Άλλο θέμα. Α! Μιάς και το θυμήθηκα. Τί πάθατε ρε όλοι εσείς οι αρσενικοί; Σας μεγάλωσε το καυλί και θέλετε να δείξετε την απειραμέτρητη δυναμή σας; Έρχεται λέει ο άλλος και λέει στον φίλο μου να μην ξαναπατήσει like σε φωτογραφία της κοπέλας του, γιατί θα τον δείρει. Θα γίνει «τραγωδία». Άσε μας κουκλίτσα μου! Πάνε πιο κοντά στο καζανάκι. Δεν είναι τόσο μεγάλη η τσουτσού σου! Πάρε φόρα και έλα κλάσε μας τα τούμπανα! Γεμίσαμε ανάπηρους σε αυτήν την κοινωνία. Τώρα τί άποψη μπορεί να φέρει τούτο το πλάσμα για πολιτική, για παιδαγωγικά θέματα, τί στο διάολο παιδιά θα φτύσει η σούφρα της γυναίκας του (που θα είναι αυτή που έκανε στη φώτο της like ο φίλος μου) και πώς θα τα μεγαλώσει ένας τέτοιος άνθρωπος; Με ξύλο; Με το καυλί του θα τα μεγαλώσει; Τί θα τα βάζει πάνω και θα τα πηγαίνει βόλτες πέρα δώθε; Αυτό;
Και το αστείο; Στη φωτογραφία ήταν η γκόμενά του σφίχτη μαζί με άλλες φίλες του φίλου μου και έκανε like σε όλες. Αλλά ο σφίχτης, επειδή είναι πολύ μπήχτης, σφίχτης, διεκδικητικός, ανήρ, μποξέρ, ράμπο, ώριμος, φτασμένος, μη τρελός, τεστοστερονίλα και έτσι, έβγαλε το σάπιο καυλί του και το τίναξε πάνω στη συνομιλία του φβ. Ορίστε! Να έτσι την μπαίνουν οι άντρες και ξεκαθαρίζουν! Από το facebook! «Ama doso mia me ti siderompounia m sti foto profil sou 8a sou po ego….!!1»
Κάπως έτσι δηλαδή εξελίσσεται η κοινωνία μας και βαδίζει με ταχύς ρυθμούς στα σκατά.
Ένας άλλος, σήμερα ίδια μέρα όλα αυτά, φοβάται λέει να βγει έξω, γιατί θα τον δείρουν ΠΑΣΠίτες Αλβανοί. Δε θέλω να ξέρω ρε παιδιά. Τί μπουρμπούτσαλα είναι αυτά; ΠΑΣΠίτες; Αλβανοί; Μαχαίρια σωλήνες προφυλακτικά μηχανάκια μπουριά σιδερομπουνιές και άμστελ μπύρες. Τί είναι όλα αυτά ρε! Δε βγάζω πλέον άκρη. Δε με ενδιαφέρουν που δε με ενδιαφέρουν τα πολιτικά, ούτε καν θα μπω στον κόπο να ακούσω ξανά για παρατάξεις! Ντροπή! Ούτε καν ξέρω τί έγινε και γιατί, και όχι, δε θέλω να μάθω. Ζω και χωρίς αυτές τις πληροφορίες. ΠΑΣΠίτες Αλβανοί… τσκ τσκ τσκ…
Είμαι ρατσιστής; Ε; Ε; Ε; Αυτό κατάλαβες αγαπητέ αναγνώστη γνώστη παντογνώστη; Όχι, σε πληροφορώ δεν είμαι καθόλου ρατσιστής με τους ανθρώπους. Τους σέβομαι όλους, ό,τι και αν είναι, από όπου και να είναι και ό,τι και αν πιστεύουν. Απλά με τους πίθηκους έχω ένα θέμα.
Τί διαχωρίζει εμάς από τα πιθήκια; Κάτσε τώρα λίγο γιατί μου δημιουργήθηκαν-κατουρήθηκαν κάποιες απορίες. Ένας άνθρωπος «σωστός» συνηθισμένος ψηφοφόρος ΦΙΤΣ τί κάνει; Ψάχνει την τροφή του όπως όπως, ενδιαφέρεται πως θα ζευγωρώσει προσελκύοντας τα θυληκά με τις σιδερομπουνιές του και τις φόρμες για να δείξει το καυλί του και παλεύει με άλλα αρσενικά. Τί κάνει ένας πίθηκος; Ψάχνει και παλεύει για την τροφή του, ενδιαφέρεται για τα θηλυκά, τα προσελκύει βγάζοντας κραυγές (τραγουδάει Παντελίδη στην περίπτωση των «ανθρώπων») και δέρνει τα άλλα πιθήκια για να δείξει έτσι την ανωτερότητά του. Χμ… Πολλά κοινά παρατηρώ. Κάτι μου λέει πως δε διαφέρουμε και πολύ από τα πιθήκια. Μαμ κακά νάνι και το τσουτσουνάκι στο σουφράκι. Αυτό. Τίποτε άλλο. Τότε γιατί να μη βάζω στην ίδια κατηγορία όλους αυτούς από τους ανθρώπους τέτοιας κλάσης; Και είναι και πολλοί πανάθεμα και όσο πάει ο καιρός αυξάνονται και πληθύνονται, και όλοι αυτοί που δεν είναι έτσι, ονομάζονται «tReLOi manzzz». Τί σκατά συμβαίνει; Οι υπόλοιποι τρελοί μανζ ούτε θηλυκά βρίσκουν, ούτε προκοπή βρίσκουν, ούτε στις πανελλαδικές γράφουν καλά, ούτε μαθήματα περνάν στο πανεπιστήμιο, ούτε δουλειά βρίσκουν, ούτε τίποτα. Η ζωή τους είναι καταδικασμένη. Και όλα αυτά γιατί απλά είναι λίγοι. Οι άλλοι είναι πολλοί. Μάντεψε ποιο θα θεωρηθεί το φυσιολογικό και ποιό το tReLo. Αυτό που είναι οι λίγοι και είναι ασυνήθιστο ή αυτό που είναι ποσοτική μάζα κρέατος;

Ααααα… Ξεφυσώ. Αισιοδοξία. Δε λέτε; Και όποιος τύχει και διαβάσει αυτά, αυτό που θέλω από αυτόν, αν έχει τις προϋποθέσεις και τα προσόντα να καταλάβει κάτι, να με παρεξηγήσει και αυτός και να με φοβηθεί. Είναι το τελευταίο καλό που μπορεί να μου συμβεί. Να θέλεις το καλό και να μη σε πιστεύουν. Να παλεύεις για αξίες, για ανάπτυξη, για αλλαγή και να μη σε πιστεύει κανείς. Να σε φοβούνται. Και το χειρότερο; Να νομίζουν πως θέλεις το κακό και λές ψέματα. Τί πιο ευχάριστο για κάποιον που παλεύει χωρίς ανταπόκριση και κέρδος για πράγματα επονομαζώμενα «άχρηστα» σήμερα όπως αξίες, ιδανικά και αναγέννηση, από το να τον κατηγορήσεις ως ψεύτη;
Χμ. Δε θα γράψω άλλα. Τελικά δεν είχα και τόση όρεξη για ειρωνία όσο νόμιζα. Πάλι σοβαρά και πικραμένα πράγματα βγαίνουν από την ψυχή μου προς τα έξω. Δεν πειράζει. Μαθαίνω. Κάθε μέρα που περνάει μαθαίνω. Βέβαια γίνομαι ολοένα και πιο σκληρός. Μέσα σε δύο χρόνια έχω χάσει τόνους αθωότητας και γαλήνης που κουβαλούσα. Για να πολεμήσω τα τέρατα, έπρεπε να οπλισθώ κατάλληλα. Και κάποια στιγμή κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και παρατηρείς πως έχεις γίνει σαν αυτούς που κυνηγάς.
Τα είπε ο Νίτσε. «Όταν κοιτάς πολλή ώρα την άβυσσο, τότε κοιτάζει και αυτή μέσα σου. Και όποιος παλεύει με τέρατα, πρέπει να προσέξει να μη γίνει και ο ίδιος τέρας.»
Περαστικά μας και περαστικά σας. Όταν οι άγγελοι απομακρύνονται για τους χ ή ψ λόγους από τον παράδεισο, ακόμη και για να κάνουν καλό, καταλήγουν δαίμονες.
Περαστικά σας. Ελπίζω να αλλάξει λίγο η ρότα και να διαψευσθώ.
Καληνύχτα σας.

 

 

 
Υ.Γ. Δε σχολίασα κανένα άρθρο από τα άρθρα των υπόλοιπων. Δεν έχω τις ικανότητες να το κάνω αυτό. Σόρυ παίδες, το αφεντικό κουράστηκε και τρελάθηκε. Βγάλτε τα πέρα και μόνοι σας όσο εγώ θα βρίσκομαι στις δύσκολες κατάστασεις μου. Νομίζω, τα καταφέρνετε πολύ καλά. Ο Μάστερ Μπυ, έχει πολλά κιλά ανδρείας και οδηγεί καλά, αν και ένα μόνο μπορεί να τον ρίξει και τον ρίχνει και αυτά είναι τα πάθη του. Ο Αλεν αν και ίσως είναι το μεγαλύτερο πνεύμα εδώ μέσα, από θέματα ηγεσίας δε θα τα πάει καλά, γιατί έχει θέματα με τον εαυτό του. Ο Υ πού είναι; Ελπίζω να μας παρακολουθεί από κάπου μακρυά. Μπορεί να ξενέρωσε, αλλά ξέρω πως κάπου σε κάποια γωνιά υπάρχει το βλέμμα του. Φυλάει. Τον έχουμε ανάγκη. Είναι άγρυπνος φύλακας, ο οποίος μερικές φορές μπορεί να φέρει ισορροπία με την παρουσία, ακόμη και την απουσία του. Είναι ένας εφεδρικός ηγέτης. Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, είναι εξελίξιμο και έχει πολλές δυνατότητες. Αλλά έχει ένα κακό. Αυτό θα τον πηγαίνει πίσω αν δεν το νικήσει. Εγωισμός. Ο En trompe l’ oeil, δεν ξέρω τί είναι. Δεν μπορώ να τον αποκωδικοποιήσω. Δουλεύει εξωγήινη γραφή. Ο Παγωτατζής γαμιέται. Ακούς Παγωτατζή μου; Ακούς αγάπη μου; Κάνε κάτι. Βάλε μία τελειά και κάνε την άρθρο. Βάλε μία καρδούλα στο μεγάλο έρωτά σου εμένα και αφιέρωσέ την. Κάνε ΚΑΤΙ. Τον Κατσιδιάρη τον αγαπώ. Είναι ένα όμορφο λάθος.

 

 

Κατά κάποιον τρόπο, Εξανδραποδιστής.

 

 

 

DADDY IS HOME…..

Η μερα/νυχτα ξεκινησε καπως πιο χαρμοσινα απο οτι περιμενε ο κυριος Μπυ , για καποιον λογο κανεναν πουλακι δεν τον κατουρισε ουτε σκυλακι τον κουτσουλισε….
Φτιαχνει την γραβατα του πριν μπει στο μεγαλοπρεπες κτιριο του ναι σε ολα , που βασικα πλεον ηταν ενα συμπλεγμα απο μισο χτισμενα κτηρια και αλλα που ειχαν αδικο χαμενη αιγλη πανω τους , γκρεμησμενα , τσακισμενα μεσα στον χρονο ξεχασμενα και σαρακοφαγομενα. Υ πυρχαν και αλλα  κτιρια που ειχαν γερα τα θεμελια τους αλλα εδω και αιωνες ειχα την πινακιδα » Under constraction  » ή  «Εkteloude egra » αλλα οι εργατες ειχα απολυθει και τα υλικα ειχαν χαλασει, μονο ο μεσοκοπος καχεκτηκος μιγιαγγικτος υπερηλικας φυλακας της μαντρας ειχε μεινει εκει να φυλαει κατι, τρεχα γυρευε τι ηταν. Καποιοι λεγαν οτι ενας τρελος εργατης ειχε βρει εναν θυσαυρο εκει απο τα αρχαια χρονια αλλα δεν το πηρε τον εκρυψε καλυτερα για να μην του τον παρουν οι αλλοι, κανεις δεν ξερει τι απεγινε αυτος ή ο θυσαυρος. Ισως ο φυλακας να ηξερα κατι περισσοτερα αλλα κανενας δεν του μιλουσε πλεον. Καποιοι τον ειχαν δει να περιφερεται αναμεσα στους γκρεμησμενους, απο το λαθος καπου, τοιχους  σαν να ψαχνει κατι στα χαλασματα ή απλα να προστατευει.
Κυριος Μπυ προχωρισε τον μακρη διαδρομο που οδηγουσε στον ανελκιστηρα. Γυρο του υπηρχαν καθε λογης  παλια αντικειμενα , απο παλια σπαθια και τοξα μεχρι πετρινα τσεκουρια απο οψιδιανο. Αγαλματα υπηρχαν πολλα ενα ομως τα επισκιαζε ολα καθως ειχε φτιαξει με περισια τεχνη και μερακι απο καποιον που αγαπουσε αυτο που εκανε.
Ηταν ενα τεραστιο αγαλμα του Δια επενδημενο με χρυσαφι και με το ακριβοτερο ελεφαντοδοντο. Του αρεσε να το κοιταει αυτο το αγαλμα του Κ. Μπυ. Αφου περασε διστακτηκα το δωματιο με το μεγαλο αγαλμα μπηκε βιαστηκα στον ανελκηστηρα. Πατησε το κουμπι «για πανω» , και με μια ανεπεστητη δονηση το βαρη σιδερενιο κουτι αρχησε να ανεβαινει προς τα πανω με ενα ελαφρη βουιτο. Το μεγαλητερο μερος του κτηριου ηταν γυαλινο  οποτε μεσα απο τον ανελκηστηρα(που ειχε μεγαλα τζαμια) μπορουσες να δεις σχεδον τα παντα καθως ανεβαινες απο ενα υψος και μετα. Ο κυριος Μπυ απολαμβανε την θεα που του παρηχε απλωχερα η στιγμη μετα απο τοσο καιρο που ειχε να πατησει το ποδι του σε εκεινα τα μερη. Ακριβως απεναντη απο το κτηριο του (γιατι για το δικο του κτιριο μιλουσαμε τοση ωρα) υπηρχε ενα ακομα Κτιριο τερατοδων διαστασεων ή ετσι φαινοταν εξαιτιας καποια αρχιτεκτονικης πλανης καθως ηταν γυναικα ο αρχιτεκτον και αρκετα καλη αλλα ουτε αυτη το ηξερε.
Το κτηριο αυτο ηταν Μαυρο απ’εξω και δεν ειχε πολλα παραθυρα. Απο αυτα τα λιγα ομως εβγαινε ενα δυνατο φως , που παλιοτερα ειχε την δυναμη να καψει τα παντα αλλα τωρα το ειχε ξεχασει και τα εβρησκε σκουρα ακομα και με τις σκιες το πρωι. Ας μην μιλησω για το βραδυ.» X ειροτερο πραγμα απο το σκοταδι δεν υπαρχει»
σκεφτηκε ο Κυριος Μπυ και αναριγησε στη θεα των σκιων γυρο απο το Απεναντι κτιριο. Τον ειχαν καταλαβει βλεπετε οι σκιες οτι το φως ειχε λησμονησει πως να τις πολεμαει   ή ειχε κουραστει και για αυτο ειχαν καθημερηνα το κτιριο του υπο πολιορκια.
Το ασανσερ ξαφνικα με ενα μουσικο «κλανγκ» σταματησε. Ειχε φτασει στον προορισμο του. Ανοιξαν οι πορτες και ο κυριος Μπυ βγηκε εξω γρηγορα μην αντεχοντας αλλο το θεαμα απεναντι. Μετα απο λιγο βραδυνε το βημα του και κινηθηκε προς το γραφειο του. Αφου καταφερε να ηρεμησει μπορεσε να προσεξει τους καινουργιους πινακες που ειχε παραγγηλει πριν αυτην την μεγαλη αδικαιολογικη παυση που εκανε απο την δουλεια του. Ηταν ομορφοι πινακες ,οχι πολλα χρωματα αλλα πολλα σχεδια, μερικοι ειχαν προσωπα που ηταν φιλοι του παλιοι ,χαμενοι, αλλοι ηταν φιλοι που ισως κανει καποτε. Αφου απομνημονευσε τους πινακες καταφερε να μπει μεσα στο γραφειο του.
Μυριζε κλεισουρα. Κινηθηκε προς το παραθυρο για να το ανοιξει. Το παραθυρο δεν ανοιξε ευκολα γιατι ειχα ψιλοσκουριασει οι μπεσεδες, αλλα ανοιξε. Κρυος παγωμενος αναζωογονικος αερα μπηκε στο δωματιο κι εδιωκε την κλεισουρα. Εριξε μερικα ξεχασμενα χαρτια απο το γραφειο του κυριου Μπυ αλλα δεν εκανε τον κοπο να τα σηκωσει, καθησε απο πανω τους , ορθιος και τα διαβαζε ετσι απο περιεργια. Μερικα γραφαν αλαμπουρνεζικα , αλλα ηταν στα αρχαια ελληνικα και καποια αλλα στα λατινικα.
Φυσικα και δεν ειχε το κουραγιο να κατσει να τα διαβασει , γιατι ειχε ακομα μεγαη κουρασει στην ψυχη του μετα απο εκεινο το επιπονο Meeting που ειχε στο εξωτερικο. Δεν καταφερε να κλεισει συμφωνια με τους ξενους εταιρους και αυτο τον ετρωγε σαν τερμιτης σε φρεσκο ξυλο οξιας. Ειχε καταφερει να αντιμετωπισει τον περισοτερο πονο αλλα ακομα κατι μεσα του τον ετρωγε. Καθησε στο γραφειο του. Μπροστα του βρησκονταν διαφορα μπηχλιμπιδια που ειχε φτιαξει αυτος , ετσι επειδη μπορουσε. Του αρεσε να φτιαχνει πραγματα. Του αρεσε και να βοηθαει ανθρωπους. Τοτε θυμηθηκε το κτιριο πισω απο το δικο του. Ηταν πιο νεο απο το μπροστα κτιριο (δηλαδη απεναντι) και απο το δικο του. Μπορουσες να μυρισεις ακομα την μπογια στον αερα συνηθιζε να λεει για μηνες ακομα και αφου ειχε περασει η μυροδια. Απλα του αρεσε να το λεει.
Αυτο το κτιριο ειχε πολυ περιεργο σχημα. Βασικα ηταν δυο (τρια) κτηρια το ενα ακουμπουσε πανω στο αλλο και εκαναν καμπηλη στη βαση τους. και στην κορηφη αυτου του ωοειδους ημικυκλιου ξεφυτρωνε ενα μεγαλο σιδερενιο δωματιο. Α υτο το σιδερενιο δωματιο δεν ειχε καμια απολυτος χρηση απλα υπηρχε για να ριχνει το βαρος του πανω στα αλλα δυο κτιρια και στο τελος να τα γκρεμησει, γιατι ειχαν ηδη κουραστει απο το επιπλεον βαρος που δεν ειχαν σχεδιαστει για να το κρατανε.
Ενα καλο με αυτο κακιασμενο σιδεριενιο δωματιο ηταν οτι δεν ηταν κολλημενο με τα αλλα δυο κτιρια απλα ακουμπουσε και δεν ηθελε παρα μονο ενα γερο σμπροξημο για να πεσει. Κανεις ομως απο τα δυο κτιρια δεν ειχε το κουραγιο ή αρκετη δυναμη να το κανει. Ηθελε την δυναμη δυο ατομων για να πεσει και να διαλυθει.
Ο κυριος Μπυ τοτε αρχησε να σκεφτεται πως πρεπει να αρχησει να δουλευει γιατι ειχε μεινει πισω  στην προθεσμια και δε θα προλαβαινε αν δεν βιαζοταν λιγο.
Αναψε ενα τσιγαρο με τα ξεχασμενα σπιρτα που βρηκε πανω στο γραφειο. Πριν σβησει το σπιρτο που σιγοσβηνε παρατηρισε την φλογα που εκεγε  και μοιραζε θερμη.
«Κ αμμενα σχεδια» ειπε.  Θυμηθηκε τα σχεδια για καινουργια κτηρια που σχεδιαζονταν να χτιστουν λιγο πιο κατω. Ειχαν γινει πολλα λαθη στον σχεδιασμο που επρεπε να τα σχεδια να καουν. Ενα απο αυτα ειχε γλιτωσει καθως δεν ειχε τοσα λαθη και αξιζε να διορθωθει. Οταν οι μαστωρες καταφεραν να εντοπησουν τα λαθη και τις μικροαπροσεξιες με τα μολυβια τους και τα χαρακια τους φτιαξαν, την μακετα του σχεδιου. Ολοι εντυποσιαστηκαν. Ακομα και ο κυριος Μπυ που δεν εντυπωσιαζεται ευκολα.
Αμεσως ξεκινησαν η εργασιες για το χτισημο αυτου του αριστουργιματος. Ολα ηταν τοσο τελεια στην μακετα αλλα οταν το μετεφεραν σε πραγματικο μεγεθος κατι δεν κολλουσε, κατι ηταν πιο μικρο, αλλο πιο μεγαλο, κατι ηταν στραβο. Ξανα αρχησαν να ψαχνουν το λαθος απο απο κει αλλα το λαθος πουθενα. Μονο ο αρχητεκτονας θα μπορουσε να το βρει αλλα ελειπε, και κανεις δεν ηξερε που ειχε παει.

Long and lonesome highway.

Εχθές έκανα ένα άρθρο.
Εκείνο το άρθρο αν και δεν γράφηκε στις καταλληλότερες συνθήκες, θα αναφέρω πως ήταν αληθινό.
Δεν υπάρχει πλέον τίποτα να το θυμίζει. Το πρωί έφαγε μπαν. Ο διαχειριστής θεώρησε πως ήταν περιττή η παρουσία του στο Ναι σε Όλα.
Έφυγε. Έληξε και χάθηκε γρήγορα, όπως ο καπνός από ελαφρυά γυναικεία τσιγάρα.

Γράφω ένα καινούργιο άρθρο για να επανορθώσω τα επανορθωμένα.
Θα ζητήσω συγνώμη για κάτι που δεν έκανα.
Θα μετανιώσω για κάτι που δεν υπάρχει λόγος να μετανιώσω.
Θα δείξω ανωτερότητα στην ήδη φανερωμένη ανωτερότητα που έδειξα.
Θα καυτηριάσω τα ήδη καψαλισμένα.
Θα πάρω μία πίπα από τον εαυτό μου.
Θα αυνανιστώ παρέα με τον ΣΤΑΣ πάνω στο λάπτοπ μου.

Λοιπόν. Τί μέρα είναι σήμερα; Ναι. Μπήκα και εγώ στο failbook σήμερα και το είδα. Είναι η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου.
Όλοι ασχολούνται με αυτό. Σα να ΠΡΕΠΕΙ να το κάνουν. Όλοι ξαφνικά σήμερα, ερωτευμένοι και μη, θυμούνται τον έρωτα. Την αγάπη. Τα βαθυά συναισθήματα. Το ρομαντισμό. Το συναίσθημα. Και όλες τις υπόλοιπες μέρες σπάνε πέτρες και κόβουν ξύλα.
Όχι αγαπητοί. Δε με πείθετε. Καθόλου.
Είστε μωρά. Ανώριμα, απαίσια, κακάσχημα, νευρικά, μυξιάρικα, ιδρωμένα, κόκκινα και δακρυσμένα, με μάτι γεμάτο πείσμα και κακία, ΜΩΡΑ.
No more, no less.
Και εγώ πρώτος και καλύτερος-καυλύτερος ο αρχηγός και πρωτοστάτης σας, ΑΡΧΙΜΠΕΜΠΗΣ.
Αλλά όχι ρε!
Δε σας μοιάζω. Μπορεί να λένε πως είμαι ψεύτης, υποκριτής, δειλός, οτι δεν κρατάω τις υποσχέσεις μου και ότιδήποτε άλλο. Αλλά κάτι δεν έχουν καταλάβει. Δεν τηρώ τις υποσχέσεις που δε με άφησαν ποτέ να δώσω! Είναι σαν αυτό που έλεγα πριν. Παίρνω πίπες από τον εαυτό μου. Το ίδιο νόημα έχει.

Αγαπητοί, επειδή το ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ήταν, είναι και θα είναι σκληροπυρηνικό και επειδή μπορεί εγώ να είμαι γούτσου γούτσου καταβάθος, αλλά κανείς δεν πρόκειται να το καταλάβει ποτέ αυτό (και στις αρχιδάρες μου γι΄ αυτό), αφιερώνω όλην τη δισκογραφία του Psykovsky με σκληρή trance μέχρι να σας καεί το μυαλό.

Αποφάσισα που θέλω να πάω. Δε θα πάω στη Χαβάη όπως έλεγα με τον Κατσιδιάρη. Βρήκα τον τόπο μου. Βρήκα την πατρίδα μου.

Νομίζω εκεί ανήκω. Μου αρέσει. Μου αρέσει πολύ. Έχει πολύ ενδιαφέρον η πατρίδα μου. Εκεί θα μπορέσω να βρω τη γαλήνη και τη φασαρία που αναζητώ. Εξοντωτική γαλήνη και εξοντωτική φασαρία. Όλα στα άκρα. Εκεί πρέπει να αντιμετωπίσεις τον μεγαλύτερο σου εχθρό. Ένα άδειο δωμάτιο. Μόνος να κοιτάζεις απέναντι εχθρικά τον εαυτό σου.

…

Τώτα θα αφήσω τα πιο δύσκολα νοήματα και θα πιάσω τα ευχάριστα για εσάς.
Θα κράξω.
Στο failbook, το οποίο τόσο έχω κατηγορήσει και έχετε κατηγορήσει οι περισσότεροι εδώ, αλλά όλο μέσα είμαστε (πλην του Καυλέα), μου διδάσκει πολλά. Εκεί βλέπω γυμνά τα πιστεύω σας. Το facebook είναι μία πόρτα για εμένα για να εισβάλω στα πιο σκοτεινά σημεία του εγκεφάλου σας και να ψαχουλέψω να δω τί σκατά παίζει εκεί μέσα. Το facebook ίσως να δείχνει περισσότερα (σε μερικούς) από όσα θα μπορούσαν να φανούν κάπου εκεί έξω στο δρόμο όταν βρίσκεστε με τόσους γύρω.

Οι συμβουλές μου για σήμερα.
Αγαπητέ κάποια σε πίκρανε. Όταν λέω αγαπητέ, εννοώ όλο το ανδρικό φύλλο. Δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρχει κάποιος ο οποίος έχει γλιτώσσει από πίκρα γυναίκας. Πάντα κάποια θα έχει μπει στην καρδούλα του και θα έχει πετάξει το μπουκάλι με την μπύρα της και τα έκανε όλα γυαλιά καρφιά εκεί μέσα.
ΜΑΘΕ, πως δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Εκείνη που το έκανε αυτό, ό,τι μα ό,τι και να πεις ή να κάνεις, δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω ή να αλλάξει γνώμη. Αποκλείεται! Είναι νόμος. Νόμος της φύσης. Του σύμπανος. Το διάβασα προσωπικά στο Ε.Χ.Σ. (Εγχειρίδιο Χρήσεων Σύμπαντος).
Μπορείς να πας παρακάτω και να μην κλαψομουνιάζεις. Δεν πρόκειται Παντελίδη μου να γυρίσει πίσω, μόνο και μόνο, επειδή το να σε βλέπει έτσι, την ικανοποιεί πολύ περισσότερο από το να σε έχει δικό της. Είναι κάτι πολύ ανώτερο και μπερδεμένο, μην ρωτάτε, είναι και στη γλώσσα της Μόρντορ, δε βγάζω άκρη.
Υπάρχει κάποια άλλη πάντα, που ίσως αγνοούσατε, ίσως περιφρονούσατε, ίσως ίσως ίσως, κάπου εκεί στην άκρη (Όχι λίγο εκεί στην άκρη! Προς Θεού!) και μπορεί να σας δώσει πολύ περισσότερα από αυτά που νομίζατε πως θα σας έδινε η μπυροσπάστρα καρδιών.
Παρακάτω.

Επίσης. Άντρες. ΜΗ ΓΡΑΦΕΤΕ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟ FACEBOOK.
Είναι αηδιαστικό, θλιβερό, ελεεινό, οικτρό, σιχαμένο και παρεμβαίνει τους όρους της Συνθήκης του Βουκουρεστίου.
Απλά ΜΗΝ!

Αγαπητές γυναίκες. Μη γράφετε τόσα πολλά. Δε χρειάζεται. Θα σας ονομάσουν μετά ΣΤΑΣΟμούνες και δεν το θέλετε.
Το λέω αυτό, ευγενικά και καλό θα κάνετε να με ακούσετε, γιατί θα σας γλιτώσσει από πολλά και θα σας προσφέρει πολύ περισσότερα. Το ίδιο ισχύει και για τους άνδρες. Βέβαια δεν το κάνουν και πολυ αυτό, γι΄αυτό και αναφέρθηκα στις γυναίκες. Το να γράφεις και να εκφράζεσαι, όχι μόνο δεν είναι κακό, αλλά είναι κάλλιστο! Απλά δεν μπορούν να το εκτιμήσουν αυτό, ούτε οι άντρες, ούτε οι γυναίκες. Σας ονομάζουν σαχλαμάρες και μπαίνετε σε μαύρη λίστα.
Είπαμε. Σε αυτόν τον κόσμο, η δύναμη της ανέκφρασης είναι τρομερή. Χρησιμοποιείστε το όπλο αυτό. Είναι stamina. Είναι δύναμη. Επειδή και μόνο είναι ένα τίποτα, ένα μηδενικό, ένας ΣΤΑΣ, ναι όλα αυτά και τα λοιπά άλλα. Δε θέλουν λόγο! Δε θέλουν έκφραση! Δε θέλουν ΤΙΠΟΤΑ! Ε λοιπόν δώστε αυτό που επιθυμούν! Δώστε το ΤΙΠΟΤΑ!

Γυναίκες. Όταν έχετε προβλήματα, δεν έχετε γκόμενο, θέλετε κάποιον και αυτός δεν ασχολείται μαζί σας, δεν ξέρω ΄γω τι άλλο. Μην κάθεστε και κλαίτε. Είναι κουραστικό. Κάντε ΚΑΤΙ! Τί έκανες για να κρατήσεις αυτόν που θέλεις; Τί έκανες για να προσελκύσεις αυτόν που θέλεις; Δεν έκανες ΤΙΠΟΤΑ! Πώς μπορείς και γκρινιάζεις μετά; Το ίδιο ισχύει και για τους άνδρες. Κάντε κάτι! Αν θέλεις κάτι το κάνεις. Αν πάλι δε βρεις αυτό που ψάχνεις την ώρα που ΕΚΑΝΕΣ, απλά φύγε γιατί τζάμπα χαλάς το χρόνο σου, δεν αξίζει. It ‘s so simple!

Κάντε ΚΑΤΙ ρε παιδιά γενικά. Όλοι σας. Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Δεν ξέρω εγώ τι θα κάνω, τί δε θα κάνω. Ίσως θα κλάνω και δε θα κάνω. Δεν ξέρω. Βαρέθηκα. Θα περιμένω να δω τι μπορείτε και οι άλλοι να κάνετε. Να δω γύρω μου ανθρώπους να κάνουν. Να καθήσω κάπου ήσυχα (στην πολυθρόνα μου πάνω! ❤ ) και να ηρεμήσω.

Δεν έχω άλλα να πω. Χαρούμενη ημέρα Βαλεντίνου, Βαλεγδύνου, ό,τι άλλο θέλετε. Χαρούμενη όποια μέρα επιθυμείτε.
Εύχομαι να βρείτε όλοι σας ανεξαιρέτως, όλοι οι άνθρωποι, αυτό που ψάχνετε. Οτιδήποτε είναι αυτό.

Εγώ πρέπει να συνεχίσω το ταξίδι μου. Βγαίνω πάλι μόνος, χωρίς κανένα βοήθημα, χωρίς κανέναν να σταθεί στο πλάι μου, στους δρόμους για ακόμη μία φορά να συνεχίσω το ταξίδι μου. Έχω πολλά ακόμη να μάθω. Πρέπει να το κάνω αυτό. Η ζωή έχει ακόμη πολλά μαθήματα να μου δώσει. Θα πέσω πολύ χαμηλά, θα ανέβω και πολύ ψηλά. Χωρίς τίποτα. Χωρίς έγνοια για συνέπειες. Ο «Βαλεντίνος» πρέπει να δεχθεί όλα αυτά. Να ξέρει πως δεν υπάρχει σιγουριά για τίποτα.
Αλλά οι «Βαλεντίνοι» αποζητούν σιγουριά. Αν και στην παγματικότητα πουθενά δεν υπάρχει σιγουριά και για τίποτα. Σιγουριά για μία ζωή σταθερή. Στο μέτρο. Αλλά ακόμη δεν το ξέρουν. Θα το μάθουν. Με τον καιρό. Έχει η ζωή σε όλους να διδάξει τα μαθήματά της. Άλλους πιο δύσκολα και περίπλοκα και σε άλλους πιο εύκολα και απλοϊκά. Όλοι παίρνουν αυτό που αξίζουν και μπορούν να σηκώσουν.

Εύχομαι ο έρωτας να χτυπήσει την πόρτα του καθενός και να μείνει για πάντα εκεί. Αυτό για τον έρωτα λέχθηκε, λόγο και ημέρας σήμερα, όπως το επιβάλανε.

Ξέρω πως η λύση, όχι μόνο για προβλήματα αυτού του περιεχομένου, αλλά και γενικά, κρύβεται εκεί έξω. Στους άδειους, έρημου δρόμους. Κάτω από την κάψα του ήλιου με συντροφιά τη μοναξιά.
Δεν ξέρω αν μου αρέσει. Αλλά γι΄ακόμη μία φορά μου επιτάχθηκε να το κάνω. Κάνω αυτό που η ζωή και οι παρεμβολές του περιβάλλοντός μου με ωθούν να κάνω. Εγώ απλά περιπλανιέμαι στην πλάση μέχρι να βρω την πατρίδα μου, σκεφτόμενος όλα όσα συνέβησαν. Αναπολώντας λόγια που ηχούν καινούργια στα αυτιά μου. Αναζωπυρώνοντας το μύθο. Στη θύμιση. Μέσα στην κοινωνία της λήθης. Να βρω τη μη λήθη. Να βρω την Α-λήθεια. Κάπου θα υπάρχει ένα λιμάνι να αράξω τις άγκυρές μου. Κάποτε θα βρεθεί. Μέχρι τότε, συνεχίζω το ταξίδι της αναζήτησης των μυστηρίων. Το κυνήγι φαντασμάτων.
Here I am. On the road again.
There I am. Up on the stage.
There I go. Playin’ star again.
There I go. Turn the page.

 

Με αγάπη, ο ονειροπόλος και ταλαιπωρημένος Εξανδραποδιστής.

 

 

ΜΟΥ ‘ΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ…

Εχει περασει αρκετος καιρος απο την τελεφταια φορα που εγραψα κατι  σε αυτη την σκοτεινο/φωτεινη πλευρα του κυβερνοχωρου……
(τα κομμεντς δεν στρεουν….δεν μετρανεεεε ουυ ουυ ουυυ)

Ειμαι κοκκαλο…. αυτο δηλωνω κατηρογορηματικα σε οποιον με ρωταει και ειναι γνωστης του ιερου «ΚοΚ» του Θεου Φαλλου…….
Πολλοι αμυητοι/τες (ναι και τες) με ρωτουσα τι παει να πει κοκκαλο και γιατι το λεω τοσο πολυ. Ε να λοιπον κουκλητσα μου και καυλευα μου θα σου εξηγησω τι θα πει
» να εισαι κοκκαλο».

Κατα αρχην το κοκκαλο δεν ειναι απαρετητα κακο ή απαρετητα καλο μαλιστα μπορει καποιος να ειναι και τα δυο ταυτοχρονα αλλα και οχι….συναμα το να λες οτι καποιος ειναι κοκκαλο δεν ειναι βρισια αλλα και ουτε (καν) κομπλιμεντο φανταρου σε μελισσα…..

…………………………………………..αυτη η φωτογραφια με κανει να ξερναω καθε φορα που την κοιταω…..μου προκαλει αηδια οχι γιατι ειναι κατι τοσο αποκοσμο και εξωπραγματικο αλλα γιατι ειναι κατι …..τοσο αληθινο……

τελος παντων….που ειχα μεινει…..ναι…το κοκκαλο λοιπον χρησιμοιηται για να περηγραψει την τωτηνη ψηχολογικη κατασταση του αλλου ή του εαυτου σας οταν ο ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ δεν ειναι αρκετος  για να σας περιγραψει……
Παραδειγμα καλου κοκκαλου: «πωωω φιλε εισαι πολυ κοκκαλο»
Παραδειγμα κακου κοκκαλου: «πωω φιλε εισαι πολυ κοκκαλο»
Η διαφορα ειναι εμφανεις……

Λανθασμενο παραδειγμα κοκκαλου καλου: «ποοοοο φιλε τρελ μαννννν εισαι κοκαλοοοο»
Λανθασμενο παραδειγμα κοκκαλου κακου: «ποοοοο φιλε τρελ μαννννν εισαι κοκαλοοοο μοαυαχυχαυαυψυψααψναψνηαξδξμδσμκσψσ,λσω.σβ,σω,σ,ωωσ,»

ΟΧΙ απλα οχι! δεν μπορει ο καθε ΘΩΜΑΣ NIGGA να ερχεται να και μας περνει το ιερο ΚοΚ! απλα δεν! ουτε καν!….

Ποιος ειναι ο Θωμας NIGGA….;
Ναι θα σας πω…..φυσικα οχι δεν  σκοπευα να σας αφικω στο σκουταδι πιδια μου…..
Ολα αρχησαν μια φεγγαρολιουστη μερα στο σκολειο  που πηγεναμε με τον ΕΞ,  το Δευτερο Μαντρι Αχαρνων Κρητης Ροδου,
εκει ηταν ηταν που τον γνωρισαμε……φυσικα και δνε τον λεγαν Θωμα… απλα  το niggα ταιριαζει με το θωμας πως να το κανουμε δηλαδη;….
Φορουσε την σημαια της αμερικης, μαυρα γυαλια topgun , και σαγιοναρες (δεν ξερω γιατι)……..
Ηταν καλο παιδι……το μονο προβλημα ηταν οτι…..δεν ηξερε….απλα δεν ηξερε…. αυτο….

αυτος ηταν ο θωμας ο νιγγα…..

Και εδω τελειωνει ακομα ενα αρθρο του μαστερ μπυ …..μπα γιατι να να τελειωσει…..γματω δεν τελειωνει…..
ας παρουμε αλλο θεμα…. χμμμμμμ…….στρατογαυλοι; γιατι οχι;

ΑΥΤΗ Η ΣΥΧΑΜΕΡΗ ΚΑΙ ΤΡΙ»ΣΚΑΤΑ»ΡΑΤΗ ΦΑΡΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ Ο ΘΕΟς ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ….Ή ΜΑΛΛΟΝ Ο ΜΙΧΑΝΟΛΙΑΚΟΣ …Η’ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ Ο ΡΕΞ!
(το ρεξ βγαινει απο τον συνδιασμο του «ρε και του εξ»…ολο μαζι ΡΕΞ)
Την πεφτουν σε ξανθα Ζαχαροτα και σε μελισσες ανιληκες και κατα πολλα χρονια μικροτερες τους μονο και μονο για να νιωσουν οτι ειχαν νιωσει κι οι προηγουμενοι στην ηλικια τους. Ναι ετσι παει…ολοι αυτοι που συγκροτουν αυτην την φαρα ειναι παιδια που χασαν τις γκομενες τους απο προηγουμενους  στρατοκαυλεις…….
Κατι που δεν ξερατε ομως για αυτους………..Ειναι κατι σαν καταρα…..|

«Καταρα του Στρατογκαυλευς» …….: Καταγεται απο τα παλαια χρονια απο τον καιρο των Βρικολακων και των Λυκανθρωπων , και φυσικα και κατι πολυ χειροτερο απο αυτα τα δυο. Πρωτη φορα εκανε την εμφανηση της  στο 10.000 πΧ οπως και η σχεδον ομονυμη ταινια …τοτε ηταν που δημιουργιθηκε ο πρωτος ΣΤΡΑΤΟΣ.
Ετσι εχουμε την πρωτη μορφη Στρατοκαυλεΐτηδας στον κοσμο. Το γενος Homo Kagkoureus υπεστει μια σοβαρη μεταλαξη τα κυρια χαρακτηριστηκα του ως τοτε ηταν, ο μικροσκοπικος εγκε-φαλλος, ο μικροσκοπικος του εγκεφαλος , το καχεκτηκο του σωματακι οδοντογλιφιδα , και το μαλλι λουσμενο σε καυτο gel organics.
Το γενος πλειονοτητα στον κοσμο επεζησε βεβαια ως εχει μεχρι τωρα αλλα εκεινη η μικρομεταλαξη εγινε επιτυχως. Τοτε ειχε πρωτο εμφανηστει
και το γενος Homo kagkoureus Sficterious το οποιο ειχε καταλητηκο ρολο στην τελικη εδραιοποιηση του ορου  «στρατοκαυλευς». Οπως καταλαβαινεται ή οχι τα δυο γενη συνχωνευτηκα και δημιουργησαν το ειδος  Homo kagkoureus Stratokaflerikous.  Απο κει και μετα εξαπλωθηκε σε ολο τον κοσμο σχεδον που ειχε στρατο…. και συνεχιζει….. αλλα με ρεγουλα…
Πως λειτουργει;

Ο φορεας της Στρατοκαυλεΐτηδας (παντα στρατιωτηκος  μπορει και δηθεν) δαγκωνει το μουνι (μεταφορικα αλλα μπορει και κυριολεκτικα)
της γκομενας ενος απλου καυλεα (παντα μικροτερου που δεν εχει παει στρατο) του περνει την γκομενα και φευγει. Ο μικρος καυλεας μολυνθηκε απο τον ιο της Στρατοκαυλεΐτηδας. Μισει αυτον τον στρατιωτικο που του εκλεψε την γκομενα αλλα θα γινει σαν και αυτον  γιατι θελει και αυτος να ειναι ετσι……ειναι στην φυση του …πως να το κανουμε……

Βεβαια υπαρχει και μια πιθανοτητα να μην γινει….αυτο εξαρταται απο το ποσο καθαρο ειναι το αιμα Homo kagkoureus που τρεχει στις φλεβες του  και απο το αν εχει κανενα εγκεφαλικο κυτταρο στο κεφαλι το πανω……..

Υ.Γ> Θα ηθελα να κανω τρομερες φωτοσοπιες και τα συναφι αλλα δεν ξερω ειμαι πολυ κοκκαλο….και δεν εχω ιδεες….ή αλλα και οχι ……καληνυχτα …μπορει …δεν ξερω….ισως….γεια…..