Μπορεί να μην έχει να φάει αλλά θα έχει Wi-Fi(why-φάει;)

 

βλέπω κορασίδες και κορασίδους αντίστοιχα που έτρεξαν στην επαρχεία μακρυά απο γονείς να επαναστατήσουν και να αποκτήσουν δικαίωμα στην πουτανιά.

επαναστείστε τέκνα μου, σκλάβοι της αντίδρασης. αλλά σκέψου μετά ποιος πληρώνει το νοίκι; ξεκαύλωσες τώρα; Πως ειναι να γλειφεις  εκει που φτυνεις νεαρέ-νεαρά;

δεν είναι επαναστάση, είναι παράσταση. και δεν μπαίνω καν σε συζήτηση. δημοκρατικά πράγματα δεν είναι για μας. Στην Κίνα έχουν κομμουνισμό, στην Ελλάδα δημοκρατία-χούντα και στο Άγιο Όρο shopping therapy πρόσφορων.

στο διάβολο πια με τις επαναστατήσεις σας. καλές και οι επαναστάσεις αλλά δεν είναι λυσιτελείς και του Μαρξ του πήρε χρόνια να το καταλάβει

.

Υπάρχει μια σχεδόν θρησκευτική προσήλωση στον τρόπο που θα γίνει η ανοικοδόμηση των καταστέσεων του παρελθοντος.ακολουθούμε όλοι μια νόρμα.

-Πέθανε ο Θέος;

διαβάστε και λίγο Νίτσε, αυτός τα είχε πει πρώτος. (νίτσε-πιτόγυρα)

Αν ήμουν θρησκευόμενο πακούν θ’αγωνιζόμουν για το μέλλον των άλλων και μετά θα με περίμενε η αμοιβή του παραδείσου. Αλλά τώρα που πιστεύω ότι δεν πιστεύω, είναι σαν να έχεις χαρτί γιαρτού που σου δίνει το δικαίωμα να τους βρίζεις όλους. το λεγόμενο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια και αναγκάζω τους ανθρώπους να διαλέξουν ένα έστω και με το ζόρι.

 

 

για τέλος θα επικαλεστώ το αγαπημένο παιχνιδάκι του κυριού μπι. ΜΗΝ ΔΩ ΑΛΛΟΊΩΣΗ ΣΤΟ ΆΡΘΡΟ. ΤΑ ΠΑΚΟΎΝ ΚΑΡΑΔΟΚΟΎΝ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΟΎΝ.

όχι άλλο τρολ κύριε.  When I think about you, I troll myself.

Η υπενθύμιση ότι μας έχετε γραμμένους είναι περιττή.

 

NO TRESPASSING NO TRESPASSING NO TRESPASSING NO TRESPASSING NO TRESPASSING NO TRESPASSING NO TRESPASSING

 

ΝΕΙΝ

ΝΙΕΤ ΣΕ ΟΛΑ

 

 

(αυτό)

γιατί η άμστελ δεν έχει εποχή

Επειδή είμαι ρεμπεσκές θα χρησιμοποιήσω τον εξ και το γεγγονός ότι δεν έχει ίντερνετ

Τάδε έφη Εξανδραποδιστής

 

Πλαστικά τσιγάρα μιας κίτρινης σιωπής.

Σήραγγα απλωμένη στης ζωής, το άβουλο πικρό μολύβι.
Κίτρινα αστεία να γελούν, δε θέλαμε εμείς μα όχι.
Όχι.
Όχι.
Όρχοι.
Βρόντος μακρύς και απόμακρος σαν του εργάτη τη μασχάλη.
Αγκώνας.
Αγκώνας πέτρινος.
Στο σιωπηλό δρόμο μιας αιώνιας κραυγής, που χάνεται στον άνεμο της απώτερης βροχής που τριβελίζει ένα φεγγάρι.
Εκεί.
Εκεί αντίκρισα.
Εκεί.
Εκεί αντίκρισα εσένα.
Σαν τελευταίο χορταράκι του καπνού.
Σαν τελευταίο χορταράκι του καπνού, στο ερημικό μπαζούκα που κραδαίνει η γυμνή σιωπή.
Πάνω από τις παλάμες, στο λιόγερμα που φωνάζει σαν εργάτης λατομείου.
Η σιωπή της πέτρας.
Σιωπή.
Σιωπή.
Αξίνας ήχου μα σιωπή, η πέτρα λυγίζει στον αέρα πριν εσπάσει.
Λιόγερμα!
Λιόγερμα!
Λιόγερμα η μέρα πριν χαράξει.
Κι αν τα σχέδια χάλασαν και έμειναν σαν κόκκοι στάχτης του πάγου ενός Ιούνη.
Κίτρινος!
Κίτρινος!
Κίτρινος και έρημος ο πυρετός, σπαράζει ένα τσιγάρο.
Στης έρημης πόλης τα στενά, φωνάζει ο Αντρέας.
Φωνή σκληρή απώτερη, σάλπιγγα ενός φουγάρου.
Και η μικρή χελώνα, απέναντι το Μάο που κοιτάζει.
Χαμογελά!
Χαμογελά!
Το κινέζικο δρεπάνι, χαράζει τα αρχικά του στη σιωπή της καυτής ερήμου μιας λιθόστρωτης πόλης.
Τείχη.
Τείχη.
Σαν ζώνη το δωμάτιο στις τέσσερις μεριές φαντάζει όλο περισσότερο και να ζυγώνει.
Κούραση.
Κούραση.
Το ιδρωμένο μπράτσο του εργάτη σπαράζει με σιωπηλές αιώνιες κραυγές στο ίχνος του ηφαιστείου.
Σαν ύπουλο ρακούν καραδοκεί, να πιάσει το τρυγόνι της ανατολής του ήλιου που έχει δύσει.
Απώτερο!
Απώτερο!
Σφάζει η χελώνα το παιδί, που μ’ απλωμένα δάχτυλα κοιτάζει.
Αλλά κανείς.
Κανείς.
Κανείς.
Κανείς ν’ ακούσει εκείνους π’ ακούν.
Π’ ακούν.
Π’ ακούν.
Σαν έρημο της πόλης άδειο συντρίμμι αφήνει πίσω το απλωμένο νυχτερινό ρακούν του ηφαιστείου.
Ακρογιάλια σιγουριάς στης παγωμένης κάψας ενός ξεχασμένου καλοκαιριού, στις αγκάλες του τελευταίου τσιγάρου της σιωπής.
Κι όμως.
Κι όμως.
Κι όμως ακόμα σ’ αγαπούν.

 

Μαλλιά καπνοί, στου ποιητή τις σκάλες.
Αιδοίο.
Αιδοίο.
Αιδοίο κάποιου χαμένου ποιητή, σαν τη στάχτη της ομίχλης.
Κίτρινης.
Κίτρινης.
Κίτρινης ομίχλης.
Ο ήχος ακουγόταν βαρύς, στου ζερβού χεριού μετρημένο στα πονεμένα χλωμά δάχτυλα του κόκκινου εργάτη.
Εργάτη.
Εργάτη.
Πέτρες ήρθαν άσπαστες στης τοξικής λεπίδας της πόλης της μεγάλης.
Ελπίδα έλαμψε χλωμά, το κίτρινο φως, χαμένης ηπείρου όνειρο άπιαστο.
Παιδί μου.
Παιδί μου.
Είσαι παιδί μου ποιητής.
Φωνάζει σπαράζοντας ηδονικά, στα λιωμένα κεριά του πέτρινου τσιγάρου.
Πακέτο τελευταίο.
Τα μαλλιά σου κοίταξα.
Ζήλεια.
Επιμονή.
Θέληση.
Κίτρινο πάθος.
Στο αριστερό μου χέρι κοιτώ, φανταζόμενος μαλλιά σου να στρίβω να καπνίσω.
Αιωνόβια.
Αιωνόβια.
Στης παγωμένης οχιάς τη σιωπή, που ξεπροβάλει από μέσα.
Το ποιητικό αιδοίο ταράζει τη σιωπή.
Έπεται.
Έπεται.
Έπεται σιωπή.
Αράζει η ερημιά, μονάχη κύκλους να βλέπει.
Κύκλους.
Κύκλους.
Κύκλους…
Ξεσπάζοντας λυγμούς παράφωνους, σπαράζει ο λυπημένος κόκκινος κύκλος, που χάραξε τ’ αριστερό μου χέρι.
Μα όχι.
Μα όχι.
Μα ναι.
Μα ναι.
Μα είναι.
Μα είναι.
Μα είναι μόνος για κείνους π’ ακούν.
Π’ ακούν.
Π’ ακούν…

MERRY KISSMYASS

Χριστούγεννα: αιώνια συνδρομή στη μαλακία.θέλω να βγω από το σπίτι και να σπάσω όλα τα φωτεινά λαμπάκια των δρόμων και των σπιτιών που θέλουν να μας φορέσουν τη χαρά με το ζόρι.

«WOMAN,PLEASE, TRY NOT TO BE A CUNT»

και μια ελευθερη μετάφραση απο τα εγγλέζικα «ΚΟΡΙΤΣΙΑ, ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΟΦΗ ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΑΛΤΡΟΥΣΙΜΟΥ» ΑΚΑ ΨΟΦΟΣ.Χαρίζεται ψόφος, ελαφρώς μεταχειρισμένος.

ΠΟΣΕΣ ΜΠΟΥΡΔΕΣ ΘΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ; Εγώ μία μαλακία είπα και άρχισε μια χιονοστοιβάδα εξελίξεων.|ο καθένας και οι φαντασιώσεις του|

αν οι πράξεις καθρεφτίζουν αυτό που έχουμε μέσα μας τότε όλοι κουβαλάμε σκατά για εγκέφαλο!

Εγώ τη μάρκα μου δεν την αλλάζω.»Σφυρί Δρεπάνι» άφιλτρα και το Ριζοσπάστη.

-αγαπημένη ελληνική ταινία των κνιτών; -για ποιόν χτυπά η κουμμούνα.

Σου λέει χαζογκόμενα «υπάρχουν θεωρίες που δεν μπορουν να αποδωθούν στην πράξη, όπως η γεωμετρία και ο κομμουνισμός».πλατωνική η σχέση σου με τον εγκέφαλο σου.εσείς και η π(αιδοία) σας.

Ξεκίνησα τη φλυαρία μου και ξεχασα να σας συστηθώ ΝΑΙΣΕΟΛΑ απο’ δω το ύπουλο ρακούν.Ύπουλο ρακούν απο’δω το ναισεόλα.

Ένα σημείωμα για τον κύριο συντάκτη αυτής της μπλογλόσφαιρας, που όλο κλαίγεται. Δεν γνωρίζεις την ευτυχία του καθενός, αληθινή ή ψεύτικη. Γνωρίζεις μονάχα τον τρόπο που ξεχειλίζει.

 

Άς  παίξουμε ένα παιχνιδάκι:

– Έχεις Λαγό;

– Έχω Λαγό.

– Έχει αυτιά;

– Έχει αυτιά.

– Έχεις μυαλό;

– Έχει σκατά.

 

Υποβολή